เรื่องภาษาอังกฤษ

  ขอคุยเรื่องภาษาอังกฤษอีกสักเรื่องครับ คือ ภาษาอังกฤษเนียะส่วนตัวแล้ว มันยากตรงที่ มันเป็นภาษาที่ไม่มีวรรณยุกต์ เวลาจะสื่อให้เห็นถึงอารมณ์ของประโยคจึงใช้การเน้นพูดเสียงสูงต่ำ ดังนั้นมันจะง่ายกว่าภาษาไทยถ้าใช้พูด แต่ถ้าใช้เขียน มันจะด้อยกว่าภาษาไทย ตรงที่ภาษาไทยเวลาเขียน นั้นสามารถหาคำที่มาใช้แสดงอารมณ์ได้
ทีนี้ถ้าเราจะพัตนาการใช้ภาษาอังกฤษ ด้วยการเขียนเนียะ เราก็ต้องใช้มันแบบไม่เครียดเพราะ ถ้าเราใช้ภาษาในสภาพที่เราไม่เก่ง ที่งแกรมม่าและคำศัพท์ ถ้าเราพยายามจะให้มันถูกต้องมากที่สุด ถ้าตั้งใจและไม่เครียดก็ถือเป็นเรื่องดี แต่ถ้าฝืนมากๆมันจะล้า สุดท้ายก็จางหายไปจากเพื่อนๆ ดังนั้นสิ่งที่ผมอยากเห็นทุกๆวันคือ
1.ลงโพสมากๆ บ่อยที่สุด อะไรก็ได้ ถ้าทุกคนลงมากๆบ่อยๆ จะช่วยให้คนอื่น เห็นถูกเห็นผิดได้มากไปด้วย
2.ผิดถูกไม่ต้องสนใจ อาศัยหลักที่ว่าผิดก่อนเดี๋ยวดูคนอื่นไปด้วยบ่อยๆนานๆเดี๋ยวค่อยๆแก้ตัวเิงไปด้วย ครั้งต่อไปถ้ารูปแบบคล้ายๆกันเราก็ค่อยเพิ่ม ค่อยๆแก้ไขใส่ลงไปใหม่
3.คนเก่งอย่ากลัวเพื่อนโกรธ ถ้ากลัวเพื่อนโกรธ เราไม่ใช้คำว่า..""แก้ให้."""ก็ได้ แต่เราใช้คำว่า..ช่วยบอกกันก็ได้..
4.ถ้าเพื่อน."""บอกกันให้รู้.."" อย่าโกรธกันคิดง่ายไว่า กว่าใครสักคนที่เขาอุตส่าห์นั่งเสียเวลา ""บอกเราให้รู้""นั่นเราต้องเสียสละความรู้ที่กว่าเขาจะได้มา เสียว่าลามานั่งพิมพ์ให้เรา ผมว่าเขาไม่ทำจะดีกว่า เก็บไว้เก่งคนเดียวดีกว่า ส่วนเรา ใช้เวลาไม่ถึงวินาที อ่านสิ่งที่เขา เสียเวลาสละให้เรา อ่านแล้วรู้ได้ทันทีไม่ต้องลงทุนอะไรเลย  นอกจากจะไม่โกรธแล้วต้องขอบคุณด้วยครับ เขาได้มีกำลังใจช่วยลดเวลาให้เราไปอีกนานๆ
  ....ถ้าจะพัตนาไปได้เร็ว สำเร็จ ข้อ 3 และข้อ 4 นี่สำคัญมากๆที่สุดเลยสำหรับผม
     สำหรับข้อ 1 และข้อ 2 นั้น ทำให้เราขยันเสริมทักษะทุกวัน เพราะภาษาจะเก่งได้ต้องใช้ให้มาก และบ่อยที่สุด จากผิดจะค่อยๆไปหาถูก แต่อย่าห่างหายไป วันละประโยคทุกคน แระโยคซ้ำๆไปก่อนก็ได้ เบื่อแล้วค่อยหาประโยคอื่นมามั่งก็ได้
     ปมนะสังเกตุเห็นความเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้นหลายท่านเลย แม้แต่ตัวผมเอง นี่ไม่กี่วันนะเนียะ อย่างน้อยผมก็พิมพ์ เก่งขึ้นคล่องขึ้นทั้งไทยและ Eng   โพสเนียะผมใช้เวลาพิมพ์ไม่นานเลยนะ...โชดดีเพื่อนๆ,.....pjmong..