เนื่องจากปัญหาที่ครอบครัวเรามีหลายปัญหา เรื่องแม่อยากได้เงิน แต่ขายที่แปลงใหญ่เกิน และก็ตำแหน่งที่ก็ขายยากเสียด้วย ฉันแนะนำให้แบ่งออกขายแปลงเล็กหน่อยก็น่าจะขายได้ง่ายกว่า อันนั้นเป็นทางนึง
ต่อมาก็ปัญหาเจ๋าวรรณ ก็เป็นแก่อีกคนที่น่าจะมีเงินติดตัวให้สบายใจด้วยอีกคนเหมือนกัน( เดาได้เลยว่าถ้าเจ๋าวรรณหาได้ก่อน เสร็จแม่ด้วยแน่ๆ) เขาน่าจะเบาทำงานลงได้แล้ว ทางฉันก็ต้องลงทุนเยอะ ต้องรีบแก้ไขสถานการณ์เหมือนกัน
ต่อม่าเรื่องอ้วน นี่ก็อีกปัญหาเรื่องเงินอีกคน ที่รู้ๆกันอยู่ และอ้วนก็มีปัญหาที่ สามร้อยกว่า ตร.วา ที่ของแม่ติดอยู่บนที่เขา ตามที่เนาเคยคุยกันไว้
แนวความคิดฉันคือ แก้ปัญหาทีเดียวทั้งสามคนสามเรื่องเลย คือ เอาที่ของอ้วน แบ่งคืนกลับมา ส่วนหนึ่งยาวตามถนนจากถนนศาลาธรรมสพน์จนถึงที่เจ๋าวรรณที่ติดทางรถไฟ (เดิม 3 เมตร เพิ่มอีก 2 เมตร ถนนไม่มีเขื่อนกันพังไม่ควรต่ำกว่า 6 เมตร เอาแค่ 5 เมตร เป็นสโสปสัก ข้างละเมตร เป็นผิวถนนสัก 4 เมตร รถสวนไม่ได้) ที่ที่เหลือ ตัดรวมขายพร้อมเจ๋าวรรณ ตามรูป
ในรูป เดิมเจ๋าวรรณสีเขียว รวมถนน 3 เมตร ตัดจากอ้วนมาเติมความกว้างถนนอีกสองเมตร(สีแดง) เหลือเท่าไหร่ไปแบ่งด้านติดทางรถไฟ (สีแดง) ขายรวมกับสีเขียวเจ๋าวรรณเลย แบบออกมาแบบนี้น่าจะหาคนซื้อได้ง่าย ได้ตังค์มา ส่วนสีแดงเป็นเงินของแม่ ส่วนสีเขียวเป็นของเจ๋าวรรณ คิดแบ่งตามส่วน
แก้ด้วยแนวแบบนี้ อ้วนคืนที่แม่มา เจ๋าวรรณกับแม่ได้ตังค์ไปแก้ทุกข์ได้ส่วนนึง
