สวยกับเก่ง

  นอนยังไม่หลับ เลยลุกขึ้นมาพิมพ์อะไรเล่นหน่อยครับ คุยเรื่องวิชาการ กับอีกห้องแล้วมึน มาคุยเรื่องเต้นรำดีกว่า
  ถ้าเราจะแยกนักเต้นรำออกด้วยวิธีแยกความสามารถ ก็น่าจะได้สัก 3 ประเภท คือ เต้นสวย เต้นเก่ง แล้วก็ทั้งสวยทั้งเก่ง 
  อย่างแรก เต้นสวย แนวนี้เน้นเบสิกก่อน เต้นคนเดียวมากกว่าเต้นคู่ อยู่บ้านทำการบ้านเยอะ บางคนถึงขนาดเข้ายิมฝึกความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ ฝึกสปินตัว ฝึกกระชากหาความคม  ฟิกเกอร์ยังไม่ค่อยสน สนใจเบสิกก่อน ซ้อมมากกว่าออกงาน ไม่สวยไปค่อยกล้าออกงาน กลุ่มนี้เลยไม่ค่อยเปลืองตังค์ครับ เพราะฝึกหน้ากระจกที่บ้านได้ ไปเอาเทคนิคจากครูมาทีก็เอามาฝึกจนเก่งแล้วกลับมาเอาใหม่ เบสิกดีแล้ว แล้วค่อยฝึก figure กับคู่ ส่วนตัวแล้วผมก็ทำแบบนี้บ่อย อยู่บ้านมึนหัวกับงานออกแบบเขียนแบบมากๆก็ออกไปยืนหน้ากระจกที เต้นคนเดียวสักสิบนาที เลือดฉีดขึ้นหัวอุ่นเลย สมองใสหายมึน ช่วยได้จริงๆครับ ไปที่ฟลอร์ไม่อยากรบกวนดึงครูมาซ้อมด้วยเสียเวลาทำมาหากินเขา ก็ออกกำลังเองหน้ากระจกไป ผมเคยเห็นนักแข่งระดับโลกคู่หนึ่ง จำชื่อไม่ได้แล้ว  ปีนั้นคู่นี้เต้นเบสิกล้วนๆ ไม่มี Advance figure อะไรเลย พื้นๆที่สุด แต่กลับได้ที่หนึ่ง เพราะเต้นสวยมากๆ
   กลุ่มที่สอง เน้น figure เยอะๆ ใช้เวลาฝึกกับคู่บ่อย แปลว่าต้องใช้ฟลอร์บ่อย ก็เปลืองเวลา เปลืองตังค์เปลืองสถานที่หน่อย เต้นได้ figure มากมาย กลุ่มนี้มักเลือกที่จะเต้นเข้าสังคมมากกว่าเพื่อเต้นแข่ง ในวงการเต้นรำที่วงการนี้อยู่มาได้ก็เพราะกลุ่มนี้แหละครับ มีจำนวนมากสุด ฝึกไป ออกงานไป ออกงานบ่อยเบื่อ figure ที่ใช้แล้วก็ฝึกเอาไปใช้ใหม่หมุนเวียนกันไป กลุ่มนี้เต้นสนุกสนานไม่เครียดครับ ออกงานกันสนุกเฮฮา แต่งตัวสวยงาม เป็นสรสันของวงการ
   กลุ่มสุดท้ายมีน้อยที่สุดครับ กลุ่มนี้มืออาชีพ เอาจริงเอาจัง ฝึกให้สวยด้วยเก่งด้วย แปลว่าต้องทุ่มเลยละครับ วันๆเหมือนจะกินนอนอยู่ที่ฟลอร์เลย กลุ่มนี้มักไม่ค่อยใช้หากิน เพราะเปลี่ยนคู่เมื่อไหร่ ความสามารถลดลงเมื่อนั่น ออกตระเวนแข่ง แมทใหญ่ๆระดับประเทศ แล้วมาเปิดฟลอร์ช่วยกันสอน ไม่ค่อยรับงานลูกศิษย์ เพราะแยกไปรับงานบ่อยๆนานเดี๋ยวจะเต้นเพี้ยน แต่เท่าที่สังเกตุมา มักทนกระแสไม่ไหว เพราะ ดีมานด์มากมายเกินจะห้ามใจ ต้องออกมารับงานกะเขาบ้าง
     ทีนี้มาดูเฉพาะที่เมืองไทยกัน ประเทศเราไม่รู้จะว่าโชคดีหรือโชคร้ายก็ไม่ทราบได้ บ้านเรามีงานเต้นรำแต่ละครั้ง มีจังหวะให้เต้นมากมาย ทั้งมาตรฐานทั้งเบ็ดเตล็ด รวมๆแล้วเกือบยี่สิบจังหวะ ในขณะที่จังหวะมาตรฐานมีแค่สิบจังหวะ แต่คนไทยมีความสามารถสูง เต้นได้มากกว่ามาตรฐานโลกอีกเท่าตัว เคยสังเกตุกันไหมว่า งานๆหนึ่งเราเต้นแต่ละจังหวะได้แค่ประมาณ 4-6 เพลงเอง เพลงละประมาณ 2.5 นาที จังหวะละสักสิบนาทีเห็นจะได้ งานนึงๆเต้นได้ประมาณ รอบครึ่ง ก็เลิกงานแล้ว แบบนี้คนที่เรียนที่ฝึก figure มาเยอะก็เต้นได้น้อย เพราะเวลามีให้จำกัด  เต้นรำก็คล้ายๆกับร้องเพลงแหละครับ บางคนฝึกร้องเพลงมาเยอะแยะ ถึงเวลาร้องจริง คิดไม่ออก ก็ร้องแต่เพลงเดิมๆ ลงมาจากเวทีแล้วค่อยมานั่งคิดว่า ทำไมเราไม่เอาเพลงนั้นเพลงนี้มาร้องนะ ร้องแต่เพลงเดิมอยู่ได้ ...??? คนร้องเพลงเพราะร้องน้อยแต่ได้คุณภาพ คนร้องเพลงเก่งร้องได้เยอะ แต่เอาเพื่อนเอาสังคม ก็แน่อยู่แล้วร้องไก้เยอะย่อมไม่เป๊ะไปทุกเองหรอก ..จริงไหมครับ??
    เมื่อความจริงเป็นแบบนี้ ถ้าใครเต้นรำเก่งแล้ว จะลองกลับมาเอาจริงกับเบสิก ฆ่าเวลา ออกกำลังกายอยู่บ้านบ้างก็ดีนะครับ 90 % ของคนเต้นสวยที่ผมรู้จัก เขาฝึกตัวเองตอนอยู่บ้านเยอะนะครับ ลูกศิษย์ผมคนนึง ถ้าพูดถึงสินค้าตราช้างเอรวัน ช้างสามเศียรคนเก่าคนแก่คงรู้จักดีหลายคนคงเคยเห็น  ผมสอนไม่ได้เอาตังค์แต่ให้การบ้านเยอะ เอาการบ้านที่ให้ไปฝึกที่บ้าน หลังจากเต้นเก่งดีแล้วแฟนเขามาบ่นให้ฟังว่า ลูกศิษย์ครูหม่องฝึกจนพื้นปาเก้ห้องนอนเละหมดเลย...  ก็ลองออกกำลังแบบไม่ต้องเสียเวลาเดินทาง ไม่ต้องเสียตังค์ดูบ้างนะครับ
     ทีนี้ใครชอบแบบไหนก็จัดตัวเองแบบนั้นนะครับ แบบแรกก็เครียดหน่อย แต่ก็ได้ผลกับตัวเองเยอะ แบบที่สองไม่เครียดมาก ได้เพื่อนได้สังคมเยอะ อยางเราๆ ทำงานไปเต้นรำไปเอาแค่สองอย่างนี่ก็พอ อย่างที่สามให้เก็บไว้ให้ Pro เขานะครับ ...pjmong...