ประวัติของกลุ่มไลน์ ภาษาอังกฤษ

สวัสดีครับ วันนี้ขอคุยเรื่องอดีตหน่อยครับ
  คือวันนึงผมคิดขึ้นมาว่า ภาษาที่เรามีอยู่มันจะลืมหมดแน่ๆ ยี่สิบปีไม่ได้ใช้เลย ทำไงถึงจะฟื้นมันได้หรืออย่างน้อยก็รักษาไว้บ้างก็ยังดี    ทะดวกที่สุดที่เราจะทำได้คือ พูดๆๆๆคุยๆๆๆ ฟังๆๆ แต่โอกาสคงจะไม่มีแล้วงานเยอะเหลือเกิน กิจกรรมก็เยอะ คิดแล้วเปิดกลุ่มไลน์ให้คนที่สนใจ
รวมกันดีกว่า หลายคนหลายประสบการณ์ช่วยกันเร็วกว่าคนเดียว ได้เพื่อนร่วมความโครงการด้วย 
  คิดได้อย่างนี้เลยหาชื่อจากคนที่สนใจอยู่แล้ว เลยขอเป็นเพื่อน มาได้ 3 คน คือ ผู้หญิง 2 ท่านคือ คุณชมพู่(poohInUSA)อยู่เมกา,คุณLecc(อยู่เมกาอีกคน) และขายไทย คือคุณ Nti add เป็นเพื่อนแล้ว แต่เป็นเพื่อนส่วนตัว ทีละคน ทีนี้ก็คุยถึงอยากเปิด
กลุ่มภาษาอังกฤษทางไลน์ ทุกคนก็เห็นดีด้วย (ทั้งสามคนยังไม่รู้จักกันเลย มีผมคนเดียวที่รู้จักทุกคน) ทีนี้มาติดเรื่องกติกาว่าจะตั้งกันยังไง ต้องให้การพัตนาไปได้ดีที่สุด ลดปัญหาอื่นๆที่อาจจะเกิด รองรับอนาคตกลุ่มอาจจะใหญ่ขึ้นมีเยาวชน มีหลากหลายความรู้ หลายวัย ต้องไม่เครียด ต้องไม่เกร็ง และต้องระวังเรื่องอื่นๆที่อาจก่อปัญหาในกลุ่มด้วยเช่นการเมือง ทั้งสามท่านก็ให้ผมเป็นคนคิดกติกา ก็ใช้เวลาอยู่เป็นอาทิตย์เสร็จแล้วก็ส่งให้ทั้งสามท่านดู ทุกคนก็เห็นด้วย เมื่อเป็นแบบนี้ ผมก็ตั้งกลุ่มเลย อ้อ..ชื่อกลุ่มเนียะคุณ Lecc กรุณาตั้งมาให้ แต่ให้ผมเป็นคนตั้ง ( admin) ตั้งได้ก็add ทั้งสามเข้ามารู้จักกันเลย ต้องถือว่าทั้งสามท่านเป็นผู้เริ่มตั้งกลุ่มกันมากับผม(pioneer =ผู้ก่อตั้ง)  ผมค ดถึงเพื่อนคนนี้อีกคนที่ไม่ค่อยเห็นเข้ามาคุยกันเลย คงมีแต่สามคนที่เหลือ คือ คุณ poohInUSA  คุณNti และผมอีกคน คอยต้อนรับเพื่อนๆ
   ก็ยอมรับนะครับว่าไม่เคยคิดว่ากลุ่มจะใหญ่ขึ้น เปิดยังไม่นานมีสมาชิกขนาดนี้แล้ว ดีใจครับ
     โครงการนี้บอกตามตรง ว่าท้ามายมากๆครับ การพัตนาภาษาโดยผ่านทางไลน์ ไม่เหมือนการพัตนาแบบอื่น เพราะการใช้ไลน์คือการเขียนเป็นส่วนใหญ่ แต่การพัตนาเพียงเพื่อการใช้ติดต่อพูดคุยได้ ไม่ต้องถึงขนาดเป็นนักเขียน แต่การใช้ไลน์มะนต้องเขียน ทีนี้ปัญหามันก็เกิดคือ กว่าจะเขียนให้คนอื่นรู้เรื่องได้ ไหนจะศัพท์ ไหนจะไมยากรณ์ กว่าจะได้สักประโยค เลิกโพสดีกว่า เจอแบบนี้กันทุกคน คนเก่ง(มากๆ) จะเจอน้อยกว่า แต่แน่ใจเถอะว่า ขนาดฝรั่งบางคนยังบอกเลยว่า ให้เขียนยังเขียนผิดเลยเพราะวันๆไม่ค่อยได้เขียน ก็ลองเปรียบดูซิ เราคนไทยหลายคนทำงานแบบไม่เกี่ยวข้องกับการเขียนเลย  ไม่เคยเขียนมาตลอดเป็นสิบๆปี หรือตั้งแต่เรียนจบมาก็ทำงานที่ไม่ต้องใช้การเขียนเลย  ฝรั่งก็เหมือนกันนั่นแหละ  นับประสาอะไรกับคนไทยเขียนภาษาฝรั่ง
  ผมจึงออกกติกาไว้ให้การใช้การพัตนาในห้องนี้ เมื่อมันต้องใช้การเขียนเพื่อสื่อสาร แต่เราต้องการพูดกับฟัง ก่อนการเขียน ก็ให้เขียนเป็นภาษาพูดมันเสียเลย คือพูดด้วยการเขียนนะครับ แกรมม่าไม่ได้ก็ยังไม่เน้น เอาเท่าที่ได้ เอาที่เข้าใจ นึกศัพท์ไม่ได้ว่าเขียนยังไงก็ทับศัพท์เป็นภาษาไทยเสียเลย..
  จาก pjmong ครับ...