วันศุกร์ที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2559

      วันนี้พอมีเวลาเขียนบทความนี้ขึ้นมา เพราะต่อไปผมอาจจะเข้ามาน้อยลง เนื่องจากภารกิจหลายเรื่องมากขึ้น อีกใจก็อยากให้ สมาชิกกลุ่มนี้มีความสามารถพิเศษทางภาษาอังกฤษมากขึ้นจนมั่นใจ  เลยนั่งคิดว่าจะเขียนเรื่องอะไรดี แล้วก็นึกขึ้นมาได้
    คือ เรามาสร้างค่านิยมเฉพาะกลุ่มกันดีไหม.??
    ปัญหามันก็เกิดจาก ความเกรงใจ ซึ่งเกิดขึ้นเป็นปรกติทั่วไป นะครับ ทีนี้ถ้ามาการคุยกัน หลายคนก็กลัวว่า ลงไปแล้วจะผิดศัพท์ ผิดแกรมม่า ผิดแล้วอายเขาเดี๋ยวเขาจะหาว่าเราความรู้น้อย คิดไปคิดมา พาลไม่กล้าคุยกับใครเสียเลย บางท่านการศึกษาดี หน้าที่การงานดี แต่ทำงานไม่ได้เกี่ยวข้องกับภาษามากนัก พอจะใช้ก็กลัวเสียหน้า เลยไม่เล่นด้วยเลย กลายเป็นว่าความรู้ที่มีอยู่ เลยไม่ได้เป็นประโยชน์กับตัวเองหรือคนอื่นเลย เพราะอย่าลืมนะครับว่า ทุกคำ ทุกประโยค ที่ลงบนกระดาน จะจากสมาชิกคนไหนก็แล้วแต่ จะเป็นประโยชน์กับตัวเอง(สร้างความชำนาญ) และให้กับผู้อื่น(ได้เห็นทั้งถูกและผิด)  ส่วนอีกฝ่ายหนึ่งคือผู้ดู โพสนั้นๆ เชื่อว่าผู้ดูนี่เยอะมากอาจจะสมาชิกทั้งห้องด้วยซ้ำ แต่ใครจะตอบใครจะคุยด้วยนะอาจมีไม่กี่คน ผู้ดูนี่ก็สำคัญมากๆเหมือนกัน บางท่านเห็นโพสของอพื่อนแล้ว รู้แล้วว่ามันขาดมันน่าจะสวยกว่าตรงไหน แต่ไม่กล้าลงมาทักเพราะกลัวจะผิดต่ออีก เลยไว้ท่าไว้ดีกว่า จะเหลือไม่กี่ท่านที่กล้าออกมาช่วยแนะนำ ซึ่งต้องยอมรับว่าเหมือนทหารราบเลย ต้องกล้าเผชิญหน้า กลัวเขาโกรธ กลัวผิดแล้วอายเขา ก็จะแก้ให้เขากลับผิดเสียเองนี่ซะ อย่าลืมนะครับว่า ผิดหนึ่งครั้ง มีประโยชน์หนึ่งครั้งกับคนทั้งห้องเพราะ เขาเห็นโพสเราแล้วทุกคนจะนั่งคิดว่าถ้าเป็นเราจะใช้อะไรอย่างไร ยิ่งถ้ามีการแก้ให้กันหนึ่งครัง ก็สร้างประโยชน์ต่อให้อีกหนึ่งชั้น นี่คือการพัตนามากกว่า ทฤษฎีพัด เสียอีกครับ คือทฤษฎีพัด จาก 1 เป็นเป็น2 จาก 2เป็น 5 แต่ของเราแบบนี้ แค่ 1 คนได้รับ ทั้งห้องเลย
     จากเหตุข้างต้น ผมเลยอยากสร้างค่านิยมใหม่เฉพาะห้องเรานะครับ คือ
1.เป็นไปได้ไหมที่เราจะคิดกันแบบนี้ คือเผชิญความกลัวด้วยความกล้า คือไม่กล้าลงก็ลงมันเยอะซะให้ชินกันไปเลย ที่กลัวว่าจะผิดก็ให้มันผิดซะให้คนดูชินไปเลย ชินจนให้ห้องนี้ดูเหมือนว่าคนผิดมีมากกว่าถูก
2.ฝ่ายผู้ดูก็ช่วยกันแนะนำ แบบไม่กลัวว่าจะโกรธกัน นึกถึงว่าเรากำลังคุยกันจริงๆ คือเพื่อนกันยืนคุยกันเพื่อนพูดอะไรผิดเรายังเบรกซะหัวทิ่มก็ยังไม่โกรธกัน
   สรุป หัวข้อสำคัญของเรื่องวันนี้คือ กล้าลงคุยกันให้มากจนชินแบบว่าผิดจนคนดูชิน ส่วนคนดูก็ช่วยแก้ให้จนชินแบบไม่กลัวเพื่อนจะโกรธ แก้ให้กันจนชิน  เจ้าของต้องไม่โกรธจริงๆด้วยนะ แถมต้องขอบคุณด้วยเพราะเขาอุตส่าห์เอาความที่กว่าจะได้มาให้เราใน เวลาแค่วินาทีเดียว เราทำกันแบบนี้ในห้องนี้กันจนชินไปเลยนะครับ ห้องเราจะเป็นกันเอง สนุก ไม่เงียบเหงา ได้ความรู้และเร็วด้วย สร้างค่านิยมใหม่กันครับ...pjmong

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น