ร้องเพลง กับ ร้องเก่ง

  เมื่อวานไปนั่งร้านร้องเพลง บังเอิญมีระดับครูเพลง มานั่งด้วย ท่านแต่งเพลงให้นักร้องดัง แต่ขออนุญาตไม่เอ่ยว่าท่านเป็นใครละกันนะครับ ท่านเห็นเราร้องเพลงกันสนุกสนาน เพลงเก่ากลาง เก่ามาก หลากหลาย อยู่ดีๆท่านก็เดินมาบอกว่า พวกเราขุดเพลงอะไรมาร้อง เก่าจนฟังไม่รู้เรื่อง แนะนำว่า น่าจะเอาเพลงตลาดๆที่ทั่วๆไปเขาฟังกันรู้เรื่อง (ท่านไม่ได้พูดอะไรรุนแรงนะครับ ประมาณว่าท่านแนะนำด้วยความหวังดีอะครับ ) แต่ฟังเป็นทำนองเนียะ เราฟังแล้วเราก็ยิ้มๆ ได้แต่ครับๆ ไป แต่ในใจคิดไปถึงเรื่องเล่า ที่เคยได้ยินมาเรื่องหนึ่ง คือ มีคนสองคนนั่งคุยกัย คนหนึ่งนั่งจิบน้ำชา อีกคนนั่งจิบกาแฟ คนที่นั่งจิบน้ำชา ได้แต่พูดว่า กาแฟนั้นให้โทษอย่างนั้นอย่างนี้ แกอย่าไปกินมันเลย มันเป็นโทษต่อร่างกาย ...บลาๆๆๆ..คนที่นั่งจิบกาแฟก็ได้แต่พยักหน้านับทราบ เออ..ๆๆๆ แต่มือก็ยกแก้วกาแฟจิบไปเรื่อยๆ จนหมดถ้วย.. 

   เรื่องของเราก็คงทำนองนี้ คือ..ใครมีความสุขแบบไหนก็เดินตามทางนั้น  ในกลุ่มร้องเพลงมีคนอยู่ 3 ประเภท คือ 1. ร้องไม่เก่ง 2. ร้องเพราะ 3.ร้องเก่ง 

  แบบแรกเราขอไม่ขอพูดถึงให้เขาหัดไปก่อน ท่านคงอยากให้เราเป็นแบบที่ 2 คือร้องเพลงทั่วๆไปแต่ร้องให้เพราะ แต่การเป็นแบบร้องเพราะนั้น มันเป็นพรรสวรรค์ ร้องได้แนวเดียวหลากหลายไม่ได้เพราะต้องถนอมเสียง เลือกเพลงที่ตัวเองร้องเพราะมาร้องให้ฟัง เปลี่ยนแนว เป็นไม่ได้ ถ้าจะร้องเพลงแนวอื่นก็ต้องปรับให้มาเข้าทางตัวเอง เคยได้ยินธานินทร์ร้องเพลงสาวสวนแตงไหมละ?? ประมานว่าแบบนั้นนะครับ 

     ความสุขของแบบนี้คือ ร้องให้คนอื่นฟัง ชื่นชมเสียงเพราะๆของตัวเอง ถ้าวันไหนไม่มีคนฟังก็หมดสนุก 

  ส่วนแบบร้องเก่ง พวกนี้สนุกกับตัวเอง สนุกกับพรรคพวกที่ร้องแนวเดียวกัน คือไม่เอาเพราะแต่เอาเพื่อนเอาสนุก เอาพัตนาความสามารถไว้ร้อวกับคนหลายๆกลุ่ม อยู่ ตจว.ก็ลูกทุ่ง อยู่ร้านอาหารเบาๆก็ลูกกรุง สว.หน่อยก็สุนฯ  เปลี่ยนแนวไปเรื่อย หลากหลาย ไม่เอาเพราะแต่เอาสนุก เอาหลากหลาย ไม่มีคนอื่นฟังไม่เป็นไร ฉันชอบฉันร้องให้ตัวเองสนุก ...ใครเลือกแบบไหนก็ลองดูใจตัวเองนะครับ ส่วนพวกเราคงเอาสนุก เอาเพื่อน นะครับ.

    เต้นรำก็เหมือนกัน มีทั้งเต้นเก่งฟิกเกอร์เยอะ แต่ไม่ค่อยสวย กับเต้นสวย แต่ฟิกเกอร์ไม่เยอะ แต่ละคนเลือกทำกิจกรรมที่ตัวเองชอบ ก็ให้ความสุขได้ ไม่ว่าแนวไหนก็ตาม ขออย่างเดียวคือ เคารพต่อความคิดของเขา ...ไม่ว่ากัน....pjmong